Spotkanie ministrów spraw zagranicznych Turcji i Rosji w Antalyi rosyjska propaganda będzie przedstawiać jako próbę wspólnego “załatwienia” kwestii ukraińskiej, de facto bez uwzględnienia opinii strony ukraińskiej. Spotkanie z ministrem Kulebą Krem przedstawi jako formalność. Rosja stara się w ten sposób stworzyć coś w rodzaju rosyjsko-tureckiej platformy negocjacyjnej, aby nie zamienić Ankary w ostatecznego oponenta politycznego na zasadzie krajów reszty Europy, sprzeciwiających się rozpętanej wojnie na Ukrainie. Kontrnarracja: “obok siebie nie znaczy razem”. Ankara stosuje klasyczną zasadę “nie ma stałych sojuszników, są stałe interesy” i jest przygotowana na rozmowę z Rosją, ale wyłącznie w ramach wyznaczonych interesów narodowych Turcji, które w tej chwili pokrywają się z ukraińskimi oraz są sprzeczne z polityką Rosji. Turcja po prostu zapewniła czas i miejsce na negocjacje w celu ich dalszego rozwoju. Erdogan chce przywrócić Turcji wielkość, to jest możliwe tylko wtedy, gdy Rosja jest osłabiona.
Format spotkania “bez krawata” daje Rosji prawo do sformalizowania tego spotkania, a jego wyniki są opcjonalne. W protokole dyplomatycznym spotkanie bez krawata oznacza ogólną dyskusję na temat kwestii problematycznych, bez opracowywania konkretnego programu działania. “Zgodzili się negocjować”.
Znamienne jest, że Ławrow spotka się z Kulebą po rozmowach z ministrem Cavusoglu. W języku etykiety dyplomatycznej jest to wyraźna manifestacja własnych priorytetów. Ankara jest postrzegana jako równorzędny partner, natomiast Kijów jako wasal. Takie jest stanowisko Kremla.
Kontrnarracja: Ławrow zgodził się na bezpośrednie rozmowy z Kulebą, co wskazuje na trudną sytuację Rosji, gotowej do dialogu; ten temat musi być rozwijany i rozpowszechniany. Podobne jest to do kryzysu podczas wojny rosyjsko-japońskiej i traktatu z Portsmouth, kiedy Rosja, będąc w rozpaczliwej sytuacji, zgodziła się na ustępstwa.
Turcja dała możliwość przeprowadzenia tych negocjacji w celu zachowania swojego zaangażowania w rozwiązanie “kryzysu ukraińskiego”, ponieważ ten obszar wpisuje się w orbitę interesów geopolitycznych Ankary, gdzie starcie Rosji z Turcją jest tradycyjne. Dla Kremla jest to okazja do kolejnego populizmu, zmniejszenia roli Kijowa w rozwiązaniu tej pilnej kwestii, a jednocześnie szansę na utrzymanie Turcji wśród państw gotowych do prowadzenia dialogu z Kremlem. Wartość Ankary jako potencjalnego sojusznika jest obecnie dla Rosji bardzo wyraźna ze względu na jej gwałtownie pogarszającą się pozycję na arenie międzynarodowej.
Kontrnarracja: Ankara może łatwo przyłączyć się do sankcji, nałożyć restrykcje i Rosja okaże się w całkowitej izolacji.
Rosja będzie demonstować współpracę z Turcją w celu rozwiązania problemów wielkiej polityki.
Kontrnarracja: Ankara realizuje jedynie własne interesy, które obecnie pokrywają się z interesami Ukrainy. Kreml zawsze będzie geopolitycznym przeciwnikiem, a wypowiedzenie wojny jeszcze raz potwierdziło ambicje najeźdźcy.
